Mijn verhaal

In de nieuwjaarsnacht van 1955 ben ik geboren aan de Dorpsstraat in Wervershoof, een dorp waar het leven zich afspeelde tussen kerk, voetbalveld en melkboer (bij wijze van spreken). Ik was het vierde kind in een gezin van vijf. Mijn vader was musicus, mijn moeder zorgde. Voor het huishouden, voor ons, voor alles wat vanzelfsprekend leek maar dat misschien niet altijd was.

Als kind hield ik van taal. Niet per se van praten, maar van het luisteren naar hoe woorden vielen. Hoe ze tussen mensen in konden staan. Ik droomde ervan journalist te worden, verhalen op te sporen en bloot te leggen wat onder de oppervlakte zat. In 1974 vertrok ik naar Utrecht, naar de School voor de Journalistiek. Maar de opleiding bleek anders dan ik had gehoopt: totaal geen structuur, totaal geen ziel. Ik voelde me er vreemder dan ooit.

Later volgde de lerarenopleiding in Amsterdam. Geschiedenis en Frans. In 1998 haalde ik mijn bevoegdheid voor Nederlands en in 2012 werd ik gecertificeerd NT2-docent. Maar onderwijs, hoe waardevol ook, voelde voor mij nooit als eindbestemming. Het schrijven, aanvankelijk stukken voor toneel en theater, en later gedichten en romans. .

In 1999 richtte ik mijn eigen bedrijf op: KAMEDIA. Ik schreef journalistieke stukken voor Metro en het Algemeen Dagblad, gaf les, ontwikkelde lesmateriaal voor het mbo, en intussen — in de marges van de dag — schreef ik. Geen nieuwsberichten, maar theater en verhalen. 

Mijn eerste roman Zwijgen verscheen in 2014. Ik had er zes jaar aan gewerkt. Niet aan de tekst alleen, maar aan de ruimte die het vroeg in mijzelf, de tekst laten lezen, herlezen én schrappen. Schaduwzus volgde in 2018 — een psychologische roman over herinnering, verlies en de verbinding die niet verdwijnt met de dood. In 2025 komt mijn derde roman Winnaar uit: het verhaal van Bloem, een jonge vrouw die haar verleden probeert terug te vinden en recht te zetten, terwijl de wereld haar liever laat zwijgen.

Naast romans schreef ik ook toneelstukken, een opera, en vele teksten voor cabaret en theatergezelschappen. Schrijven is voor mij niet het vastleggen van antwoorden, maar het aandurven van de juiste vragen. Vragen die geen slotpunt hebben, alleen een richting.

Ik ben getrouwd met Afra. We wonen in Blokker. Ik ben vader van twee zonen, Lennart en Matthijs, en opa van Jonas en Tijn, respectievelijk 2 en 0 jaar oud. Mijn geliefden herinneren mij eraan dat  verhalen nooit ophouden, ze veranderen alleen van stem.

Mijn verhaal is misschien niet spectaculair. Geen heldendaden, geen grote rampen. Maar wat het bijzonder maakt, is dat het mij tot schrijver maakte. Niet van feiten, maar van waarheden. Niet, dat hoop ik,  van sensatie, maar van betekenis. En als ik dat mag blijven doen — verhalen vertellen die mensen laten voelen dat ze niet alleen zijn — dan ben ik een rijk man.