Mijn Verhaal

In de nieuwjaarsnacht van 1955 werd ik geboren aan de Dorpsstraat in Wervershoof, een dorp waar het leven zich afspeelde tussen de kerk, het voetbalveld en de melkboer. Ik was het vierde kind in een gezin van vijf. Mijn vader was musicus — een man die in de stilte klanken hoorde. Mijn moeder zorgde. Voor het huishouden, voor ons, voor alles wat vanzelfsprekend leek en dat dus niet was.

Als kind hield ik van taal. Niet per se van praten, maar van het luisteren naar hoe woorden vielen. Hoe ze tussen mensen in konden staan. Hoe één zin alles kon veranderen — of juist niets. Ik droomde ervan journalist te worden, verhalen op te sporen en bloot te leggen wat onder het oppervlak zat. In 1974 vertrok ik naar Utrecht, naar de School voor de Journalistiek. Maar de opleiding bleek anders dan ik had gehoopt: te veel structuur, te weinig ziel. Ik voelde me er vreemder dan ooit.

Later volgde de lerarenopleiding in Amsterdam. Geschiedenis en Frans. In 1998 haalde ik mijn bevoegdheid voor Nederlands, en in 2012 werd ik gecertificeerd NT2-docent. Maar onderwijs, hoe waardevol ook, voelde voor mij nooit als eindbestemming. Het schrijven bleef knagen, als een adem die je niet uit kunt blazen.

In 1999 richtte ik mijn eigen bedrijf op: KAMEDIA. Ik schreef journalistieke stukken voor Metro en het Algemeen Dagblad, gaf les, ontwikkelde lesmateriaal, en intussen — in de marges van de dag — begon ik weer te schrijven voor mezelf. Geen nieuwsberichten dit keer, maar verhalen. Verhalen die zich opdrongen. Die terugkwamen. Die niet wilden zwijgen.

Mijn eerste roman Zwijgen verscheen in 2014. Ik had er zes jaar aan gewerkt. Niet aan de tekst alleen, maar aan de ruimte die het vroeg in mijzelf. Aan het durven kijken naar wat je liever overslaat. Schaduwzus volgde in 2018 — een psychologische roman over herinnering, verlies en de verbinding die niet verdwijnt met de dood. In 2025 komt mijn derde roman Winnaar uit: het verhaal van Bloem, een jonge vrouw die haar verleden probeert terug te vinden en recht te zetten, terwijl de wereld haar liever laat zwijgen.

Naast romans schreef ik ook toneelstukken, een opera, en vele teksten voor cabaret en theatergezelschappen. Schrijven is voor mij niet het vastleggen van antwoorden, maar het aandurven van de juiste vragen. Vragen die geen slotpunt hebben, alleen een richting.

Ik ben getrouwd met Afra. We wonen in Blokker. Ik ben vader van twee zonen, Lennart en Matthijs, en opa van Jonas — de eerste die me eraan herinnert dat verhalen nooit ophouden, ze veranderen alleen van stem.

Mijn verhaal is niet spectaculair. Geen heldendaden, geen grote rampen. Maar wat het bijzonder maakt, is dat het mij tot schrijver maakte. Niet van feiten, maar van waarheden. Niet van sensatie, maar van betekenis. En als ik dat mag blijven doen — verhalen vertellen die mensen laten voelen dat ze niet alleen zijn — dan ben ik een rijk man.